نقش شبکه های اجتماعی بر آموزش دختران در افغانستان بعد از سال 2021
مقاله حاضر، نقش شبکه های اجتماعی بر آموزش دختران در افغانستان بعد از سال 2021 را که باتوجه برپیشرفت
فناوری واطلاعات درشبکه های اجتماعی، نقش آن درآموزش از راه دور از دیدگاه مسوولان و دانش آموزان دختر از صنف هفت الی دوازده درافغانستان رامورد بررسی قرار داده است. دراین تحقیق پرشسنامه های مجزا برای مسوولان، معلمین و دانش آموزان داده شده واطلاعات برپایه ی پاسخ که از سوی آنان ارایه شده؛ مورد تحلیل وارزیابی قرارگرفته
است.
روش تحقیق بنا بر محدودیت زمان به شیوه توصیفی انجام شده. به منظور بررسی میزان مشکلات در این مراکز، از سه پرسشنامه مجزا برای دانش آموزان، معلمین و مسوولان بهره گرفته شد. نتایج، نشان داد که ازنظر دانش آموزان میزان مشکلات مبتنی بر نقش شبکه های اجتماعی وفناوری اطلاعات، با توجه به میزان هزینه، محدودیت و سرعت پایین انترنت، فقر و عدم دسترسی به تجهیزات لازم بیش از حد معمول است اما مدیران واساتید ضمن تایید مشکلات ونگرانی های موجود؛ مشکلات در سیستم آموزش آنلاین را بیشتر بیرونی پنداشته اند وازپیشرفت آموزش آنلاین امیدواراند. بنابراین میزان مشکلات مراکز آموزش از راه دور در مقوله های ذکر شده از نظر دانش آموزان بیش از حد معمول ارزیابی شد که این مسایل ناشی از ضعف زیرساختارهای ارتباطی، نبود امکانات وتجهیزات لازم، عدم موجودیت انترنت سراسری وسرعت پایین انترنت، نبود روشهای درست وعدم موجودیت سیستم وپلاتفرم واحد برای اطلاع رسانی وتبادل اطلاعات، عدم آگاهی عامه نسبت به اعتبار و فرهنگ سازی و ارزشیابی در مراکز آموزش از راه دور است.
روش تحقیق بنا بر محدودیت زمان به شیوه توصیفی انجام شده. به منظور بررسی میزان مشکلات در این مراکز، از سه پرسشنامه مجزا برای دانش آموزان، معلمین و مسوولان بهره گرفته شد. نتایج، نشان داد که ازنظر دانش آموزان میزان مشکلات مبتنی بر نقش شبکه های اجتماعی وفناوری اطلاعات، با توجه به میزان هزینه، محدودیت و سرعت پایین انترنت، فقر و عدم دسترسی به تجهیزات لازم بیش از حد معمول است اما مدیران واساتید ضمن تایید مشکلات ونگرانی های موجود؛ مشکلات در سیستم آموزش آنلاین را بیشتر بیرونی پنداشته اند وازپیشرفت آموزش آنلاین امیدواراند. بنابراین میزان مشکلات مراکز آموزش از راه دور در مقوله های ذکر شده از نظر دانش آموزان بیش از حد معمول ارزیابی شد که این مسایل ناشی از ضعف زیرساختارهای ارتباطی، نبود امکانات وتجهیزات لازم، عدم موجودیت انترنت سراسری وسرعت پایین انترنت، نبود روشهای درست وعدم موجودیت سیستم وپلاتفرم واحد برای اطلاع رسانی وتبادل اطلاعات، عدم آگاهی عامه نسبت به اعتبار و فرهنگ سازی و ارزشیابی در مراکز آموزش از راه دور است.
