آغاز سال تعلیمی ۱۴۰۲ خورشیدی با عدم حضور دختران در افغانستان
سومین سال تعلیمی در افغانستان بدون حضور دختران در مکاتب آغاز می گردد. امروز ۵۵۰ مین، روز است که دختران از تحصیل بازمانده اند. بسته ماندن درب مکاتب و دانشگاه ها بر روی دختران و زنان نهایت شرم آور، تاسف بار و در قرن بیست و یک مایه ننگ تاریخی است. با گذشت بیست ماه از تسلط طالبان، آنچه این گروه بر اساس آن حکم منع آموزش دختران را صادر می کنند، در مغایرت سریع با آموزه های اسلامی، فرهنگ، قوانین و تعهدات مردم افغانستان بوده و بیشتر به گروگان گیری سیاسی می ماند. با تداوم ممنوعیت آموزش دختران توسط طالبان، امید جوانان از بین رفته و با گذشت هر روز تاثیر منفی بالای آینده آنان می گزارد. پیشرفت و شکوفایی افغانستان زمانی محقق می گردد که فرصت های آموزشی برابر، با کیفیت و سراسری برای دختران و پسران ایجاد گردد، آموزش یکی از قدرمتندترین ابزارها برای کاهش فقر و نابرابری است و اساسی برای رشد اقتصادی پایدار به شمار میرود. در طول بیست سال گذشته میلیون ها زن و دختر در افغانستان آموزش دیده اند. رهبران جهان در مشارکت با نهاد ها و سازمان های مدنی و مردمی افغانستان تعهدات منطقه ای و بین املللی را برای تحقق اهداف توسعه پایدار، مشخصاً هدف چهارم داده اند؛ اکنون زمان آن است که به این تعهدات عمل نمایید. این مکلفیت و مسوولیت کشورهای هم پیمان و دخیل در افغانستان و سازمان ملل است تا به عنوان رهبران و ساختارهای نظام مند که به برابری، عدالت و حقوق بشر اعتقاد و تعهد دارند، باید در کنار صد ها هزار دختر و خانواده های شان که خواستار باز گشایی مکاتب و احیای فوری و کامل وضعیت اجتماعی، سیاسی و فرهنگی در افغانستان هستند، بایستید. ما به عنوان شبکه ای از مدافعان و دادخواهان برای حق دسترسی دختران به آموزش؛ از رهبران جهانی، سازمان ملل، متحدان منطقه ای و سازمان های بین المللی می خواهیم تا اقدام هماهنگ و جسورانه برای بازشدن مکاتب دخترانه در افغانستان انجام دهند. ما خواسته های خود را قرار زیر مطرح می نمائیم:
