بررسی موانع فراه راه فعالیت‌های مدنی درحکومت طالبان
جامعه مدنی در جهان مدرن به عنوان حوزۀ کنش و واکنش رضاکارانۀ شهروندان در برابر رویدادهای سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی کشورشان به شمار رفته و از جایگاه برجسته‌ای برخوردار است. این مفهوم به خاطر تحولات بنیادین در سیاست بین المللی، پایان جنگ سرد و اتخاذ سیاست گسترش دموکراسی از سوی کشورهای غربی در دهۀ اخیر قرن بیستم، نقش برازنده‌ای را ایفا کرده است. جامعۀ مدنی به دنبال تبیین و تقویت جامعه کثرت گرا و شهروندمحور است که در آن عدالت، برابری و آزادی از سوی حاکمان به حاشیه رانده نشود. جامعه‌ای که درغیبت جامعه مدنی شکل می‌گیرد، جامعۀ قانون ستیز و مردم فریب است و دولت‌هایی که بستر و فضاء فعالیت جامعه مدنی را محدود و مسدود می‌کنند، به انسان آن کشورهیچ حق و صلاحیت تصمیم گیری نمی‌دهند. این پژوهش بر محور این پرسش می‌چرخد که “عوامل برخورد طالبان در برابر جامعه مدنی چیست؟” اهمیت این پژوهش در این است که بدون حضور جامعه مدنی، کشوربه توسعه سیاسی و اجتماعی نخواهید رسید و در نهایت دروغ، فریب واستبداد در آن کشورحاکم خواهد شد. گروه طالبان ذاتاً با جامعه مدنی، جامعه کثرت گرا و شهروند محور سر سازش ندارد و آن را نافی ارزش‌های ذهنی خویش می‌دانند. به همین دلیل حکومت طالبان از 15 اگست 2021 تا کنون، بدترین شرایط ممکن را برای جامعه مدنی، آزادی بیان و حقوق بشر در افغانستان بودجود آورده است. هدف این مقاله، بررسی بسته شدن فضا برای فعالین مدنی و حقوق بشری توسط طالبان در افغانستان است و دریافت‌های این پژوهش نشان می‌دهد که اگر به این امر توجه نشود، افغانستان در آینده، به گورستان ارزش‌های انسانی و حقوق بشری تبدیل خواهد شد. این مقاله به اساس روش کتاب‌خانه‌ای و گردآوری داده‌ها از منابع معتبر تهیه و ترتیب شده است.
